Meestal komt het Beckwith-Wiedemann syndroom bij één persoon in een familie voor. Bij een klein gedeelte van de mensen met dit syndroom is het erfelijk. Of en hoe het erfelijk is, hangt af van de genetische oorzaak.
In het expertisecentrum wordt samen met jullie een individueel zorgplan (IZP) opgesteld.
Voor behandeling van:
Geïsoleerde craniosynostose;
Syndromale craniosynostose / craniofrontonasaal syndroom;
Zeldzame maxillo-faciale surgical disorders, dit zijn craniofaciale aandoeningen buiten de craniosynostose, variërend van hemifaciale microsomie, Goldenhar, Treacher-Collins, Nager, encephaloceles, en de vele zeldzamere aandoeningen (zoals Pierre Robin Sequentie).
Amsterdam UMC kent een landelijk erkend expertisecentrum voor schisis,
craniofaciale en luchtwegaandoeningen. Zij bieden zorg volgens de
nieuwste inzichten en onderzoek aan kinderen met schisis, diverse
craniofaciale aandoeningen en luchtwegproblemen.
Via onderzoek proberen wij de zorg voor patiënten met deze afwijkingen te verbeteren. In
2021 is dit centrum is door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en
Sport (VWS) erkend als een landelijke expertisecentrum. Daarnaast zijn we
onderdeel van het Europees Referentie Netwerk (ERN CRANIO) voor
gespecialiseerde centra's in Europa.
"Pas laat in de zwangerschap vernamen we als ouders dat er iets niet goed was met onze jongste dochter. Er werd gesproken van het Beckwith Wiedemann Syndroom. We werken beide in de zorg maar dit was iets totaal onbekends. Ik heb Google geraadpleegd en heb mijn vrouw hiervoor behoedt. Je ziet namelijk de ergste dingen voorbij komen. Onze roze wolk werd er eentje met een grijs randje. We hebben de knop omgezet en hebben alles positief weten op te pakken. "Wij gaan dit gewoon doen!' Onze Ivy Lynn is in maart 2017 twee jaar geworden. De weg hiernaartoe was er eentje met veel hobbels en het vloog als een sneltrein voorbij. Als ouder zijnde doe je alles voor je kinderen, maar de onwetendheid, de onbekendheid en het zeldzame maakt het als ouders, als grote zus en als klein patiëntje soms zeer zwaar. We hebben ook geleerd dat je anders in het leven gaat staan. Je geniet meer. Pluk de dag wordt je motto. Wij hebben als gezin vaak een gesprek met iemand in hetzelfde schuitje gemist. Of iemand die je begrijpen kan, die je net dat duwtje de juiste richting op kan geven. Ik, maar ook mijn vrouw Tessa hebben gezegd: wij gaan ons hard maken om mensen bij te staan in diezelfde moeilijke maar ook prachtige periode waarin wij ons ook nog steeds bevinden."